بررسی تاثیرات اقلیمی بر معماری بومی سواحل جنوبی ایران: بندرعباس

اوضاع اقلیمی از عوامل مهم و موثر در آسایش زیستی در محیطهای انسانی است. برای نمونه معماری سنتی کشورهای مختلف جهان، به ویژه کشورهای خاورمیانه و از جمله کشور ما، سرشار از تجارب و نمونه هایی است که نشان دهنده راه حل های بسیار دقیق و حساب شده در سازگاری فضا های کالبدی با اوضاع اقلیمی است. این ساختمان ها و فضا های کالبدی در هما هنگی با محیط طبیعی و فرهنگی چهره ای خاص یافته اند و در بهره گیری از انرژیهای طبیعی، مقا بله با شرایط نا مساعد و بسیار سخت اقلیمی کاملاً موفق بوده اند. سواحل جنوبی ایران که به وسیله رشته کوههای زاگرس از فلات مرکزی جدا شده اند، اقلیم گرم و مرطوب ایران را تشکیل می دهند ، از ویژگی این اقلیم تابستانهای بسیار گرم ومرطوب و زمستانهای معتدل است. شهرهای بندر عباس، جاسک، آبادان و اهواز از جمله شهرهای بزرگ این اقلیم هستند. با توجه به شکل گیری و ترکیب معماری بومی این مناطق این واقعیت بر ما آشکار می گردد که خصوصیت اقلیمی منطقه به طور قابل ملاحظه ای در شکل گیری شهرها و ترکیب معماری این مناطق تاثیر داشته است. لذا این تحقیق درصدد برآمده است که با استفاده از روشهای الگی، گیونی و ماهانی به بررسی تاثیرات اقلیم بر معماری بومی شهر بندرعباس بپردازد. در پایان با ارائه راهکارهای مناسب زمینه سازگاری بیشتر اقلیم و معماری را در این شهرفراهم آورد.

کلیدواژه ها:

درجه آسایش ، معماری اقلیمی ، بندرعباس