کیفیت معماری محیط و رابطه آن با سلامت روان

علی رغم پیشرفت های علمی بشر امروزین، هنوز عوامل زیادی هستند که سلامت انسان ها، خصوصا سلامت روانی آنان را تهدید می کنند. محیط کالبدی که توسط خود انسان ساخته شده است، می تواند یکی از همان عوامل تهدید کننده برای انسان باشد. در حالی که تمرکز عمده تحقیقات دانشمندان در قرن معاصر بر روی سلامت جسمی بوده، سلامت روان نسبتا کمتر مورد عنایت قرار گرفته است. در این مقاله ضمن تحلیل رابطه معماری محیط و سلامت روان در عرصه روانشناسی محیط، به تدوین معیارهایی جهت سنجش کیفیت معماری محیط کالبدی پرداخته شده است. با اینکه سنجش کیفیت در حوزه معماری و محیط به دلیل دخالت فاکتورهای تاثیرگذار متعدد، بسیار مشکل و پیچیده است ولی با تعیین ویژگی های اصلی و موثر کیفیت معماری، پرسشنامه سنجش رضایت از محیط تدوین شده است. سپس معیارهای کیفی به معیار کمی نمره تبدیل شده و با روش تحلیل همبستگی، مدلی بدست آمده که از طریق مقایسه آن با نمرات پرسشنامه های استاندارد جهانی، از جمله پرسشنامه 28 سوالی سنجش سلامت عمومی (GHQ)، رابطه کیفیت معماری محیط و سلامت عمومی انسان اثبات گردیده است. در نتیجه مشخص شده که رابطه معناداری بین سلامت عمومی انسان و محیط کالبدی پیرامونی وی وجود دارد. از آنجا که رابطه انسان و محیط دوسویه است، هم کیفیت معماری محیط بر سلامت عمومی موثر است و هم کسانی که سلامت عمومی بهتری دارند، از کیفیت معماری محیط رضایت بیشتری ابراز می کنند.

کلیدواژه ها:

معماری ، سلامت ، روان شناسی ، محیط ، انسان