مقدمه ای بر آسایش اقلیمی در فضای آموزشی (مدارس استان هرمزگان)

توجه به اهداف عمده طراحی اقلیمی در هر منطقه ی آب و هوایی و پیش بینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری و هماهنگی ساختمان ها با شرایط اقلیمی و موجب صرفه جویی در مصرف انرژ و هویت یافتن معماری لار در هر اقلیم خواهد شد. این پژوهش به منظور بررسی میزان تطابق معماری مدارس نوساز شهر بندرعباس با شاخص های اقلیم معماری این شهر انجام شده است. در این پژوهش سعی بر آن شده تا با در نظر گرفتن آسایش اقلیمی جنوب ایران به بررسی دو تیپ از مدارس استان هرمزگان پرداخته و بررسی شوند. هدف این پژوهش، استفاده از آسایش اقلیمی در رابطه با فضای آموزشی در جهت تقویت نقش این فضاها در یادگیری و آموزش استفاده کنندگان است. فضاهای آموزشی باید به گونه ای طراحی، اجرا و مدیریت شود که در جهت هدف اصلی آن یعنی آموزش قرار گیرد. در این رابطه توجه به مختصات طراحی و دستیابی به الگوهای معماری اقلیمی و استفاده از آن در طراحی به صورت آسایش اقلیمی استخراج گردیده و مورد بررسی قرار گرفته است. این مقاله به روش تحلیلی توصیفی است و از شیوه ی اسنادی استفاده شده است، تا با مقایسه الگوهای بکار گرفته شده اقلیمی در فضاهای آموزشی بتوان به آسایش اقلیمی در محیط آموزشی پرداخته شود. طبق یافته های این پژوهش مدارس مورد بررسی از نظر جهت استقرار و نحوه ی قرار گیری ( کشیدگی شرقی غربی) با استانداردهای اقلیمی این شهر تطابق داشته و با توجه به جهت استقرار پنجره ها (شمالی جنوبی ) و استفاده از بادگیر تهویه ی طبیعی اکثر مدارس مناسب بوده است، همچنین توانسته اند با استفاده از رنگ های مناسب در نما و ایجاد سایه و فضای باز و بسته مناسب تطبیق بیشتری با اقلیم دهند.

کلیدواژه ها:

آسایش ، اقلیم ، فضای آموزشی ، هرمزگان