چالش های درآمدی پیش روی شهرداری ها

شهرداری به عنوان نهادی عمومی و غیردولتی یا به عبارتی مردمی با شخصیت حقوقی مستقل می باشد که بر اساس قانون مصوب مجلس شورای اسلامی مامور به انجام برخی از خدمات عمومی بسیار مهم و حیاتی، در محدوده قانونی و حریم شهرهاست و به نوعی شکل دهنده زندگی اجتماعی در شهرداری ها پذیرنده بخش عمده ای از تصدی های دولتی به منظور ارائه خدمت به شهروندان شده که روز به روز در حال گسترش است. از اینرو جایز نیست که دولت نسبت به وضعیت شهرداری ها، توانایی یا ضعف آنها در انجام وظایفشان بی تفاوت باشد. این از مهمترین دیدگاه ها و سیاست هایی است که می تواند مانع از تبدیل یک نهاد خدماتی به یک بنگاه اقتصادی شود. این از مهمترین دیدگاه ها و سیاست هایی است که می تواند مانع از تبدیل یک نهاد خدماتی به یک بنگاه اقتصادی شود. این روند در تمامی جهان حاکم است، به طوریکه بیشترین سهم را در تامین بودجه اداره شهرها دولت مرکزی یا محلی بر عهده دارد. در دودهه اخیر به دلیل ساختار اولیه دولتی شهرداری و خودگردانی آن در دهه 60 و عدم تغییر ساختار مذکور بیشتر از 70 تا 80% درآمد شهرداری ها از طریق فروش تراکم، پروانه ساختمانی و تغییر کاربری تامین شده است. این گونه ساختار یعنی وابستگی شهرداری ها به درآمدهای ناشی از صدور پروانه ساختمانی و ... که متکی به مراجعه شهروندان به جهت دریافت خدمات فوق است و ساخت غیر مستمر و مقطعی این درآمدها و از سوی دیگر هزینه های مستمر و بعضا روبه افزایش شهرداری ها که ناشی از گسترش افقی و عمودی شهرها و تغییر توقعات و خواسته های شهروندان است، لزوم ایجاد و تعریف درآمد درآمدهای پایدار برای شهرداری ها را دو چندان می کند. لذا شهرداری ها باید در پی استحصال این منابع از طریق ایجاد و تعریف درآمدهای پایدار برای شهرداری ها را دو جندان می کند. لذا شهرداری ها باید در پی استحصال این منابع از طریق اخذ عوارض های واقعی و حقیقی باشند زیرا درآمدهای مذکور جزو درآمدهای ناپایدار محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

مدیریت مالی ، شهرداری ها ، منابع ، درآمد