حداقلسازی زمان تخلیه آلودگی از سیستم در مدیریت پیامد حملات شیمیایی به شبکه آب شهری با لحاظ کردن تعدد نقاط تزریق آلودگی

امروزه حفاظت از شبکه های آب شهری در مقابل ورود بار آلودگی شیمیایی عمدی یکی از اساسی ترین و در عین حال مهمترین گام های مدیریت کیفی این سیستمهاست. در اغلب مطالعات انجام شده، حداقل سازی زمان تخلیه آلودگی از سیستم یکی از مهمترین اهداف مساله های مطرح شده بوده است. تحقیق حاضر تلاش نموده است که به این پرسش پاسخ دهد که مدیریت پیامدهای حمله به شبکه آب شهری در حالت با تعدد نقاط تزریق بار آلودگی با ثابت ماندن جرم کل آلاینده، چه تفاوتی با حالتی که تنها یک نقطه تزریق آلودگی موجود است دارد. از اینرو یک مدل شبیه ساز - بهینه ساز با هدف حداقل سازی زمان تخلیه آلودگی از کل سیستم تعبیه شده است. شبیه ساز مورد استفاده نرم افزار EPANET و بهینه ساز مدل الگوریتم ژنتیک تک هدفه بوده است. تعداد متغیرهای تصمیم 53 عدد که شامل 2 مورد روشن یا خاموش بودن دو پمپ موجود در سیستم، 20 مورد بسته یا باز بودن لوله های دارای شیر قطع و وصل 31 مورد باز یا بسته بودن شیرهای آتش نشانی موجود در شبکه بوده است. نتایج نشان می دهد در حالتی که کل تزریق آلودگی آرسنیک از گروه شماره 101 صورت میپذیرد تخلیه آلودگی تا ساعت 18:45 عصر طول میکشد در حالی که اگر همان مقدار ثابت بار آلودگی آرسنیک از سه گروه شماره های 101، 120، 169 انجام پذیرد زمان تخلیه آلودگی تا ساعت 20:45 به طول خواهد انجامید. این بدان معنی است که علاوه بر حجم آلودگی وارده به سیستم، تعدد و مکان نقاط تزریق آلودگی نیز دارای اهمیت است.

کلیدواژه ها:

مدیریت پیامد ، شبکه آب شهری ، تعدد نقاط تزریق ، زمان تخلیه آلودگی ، Epanet ، الگوریتم ژنتیک.