تخمین عمق بیهوشی در مرحله القاء با شبکه های عصبی مطالعه موردی: بیمارستان های مشهد

هدف این مطالعه تخمین عمق بیهوشی با درنظر گرفتن مشخصه های بیمار و حفظ عمق بیهوشی در سطحی ایمن و مناسب در طی مرحله القاء می باشد. با این هدف، دوز داروی بیهوشی داخل وردیدی پروپوفول، منطبق بر نیازهای واقعی بیمار تزریق می شود که منجر به مصرف بهینه دارو و همچنین پایداری در عمق بیهوشی بیمار می گردد. استراتژی تخمین بر پایه مدلسازی با کاربرد شبکه های عصبی می باشد. نوآوری این مطالعه تکنیک پیشرفته تخمین عمق بیهوشی بدون کاربرد مستقیم دستگاه برآورد عمق بیهوشی یا شاخص دو طیفی می باشد. عملکرد مدل ارائه شده با رویکرد بهبود یافته در مدل کلاسیک و مقادیر واقعی حاصل از BIS مقایسه و نهایتا با داده های واقعی بیمار اعتبارسنجی شد، نتایج حاصل کارایی مدل را تایید می کنند.

کلیدواژه ها:

عمق بیهوشی ، مرحله القاء بیهوشی ، داخل وریدی ، شبکه عصبی ، شاخص دوطیفی (BIS)