بررسی عوامل مؤثر بر میزان اشتغال زنان جوان (15-40) مطالعه موردی : استانهای جنوب ایران (فارس، بوشهر، کهگیلویه و بویر احمد، هرمزگان)

یکی از مسائل مهمی که سبب دل مشغولی بشر امروزی است و همواره ذهن او را به خود معطوف داشته است. دستیابی به توسعه پایدارو بهبود کیفیت زندگی است توسعه پایدار که همۀ جوامع بشری در جستجوی آن می باشند توسعه ای است که تمرکز خود را بر مردم قرار داده و آشکار است که مسائل زنان به عنوان نیمی از جمعیت هر کشور در این فرایند از جایگاه ویژه و موقعیت خاصی برخوردار می باشند. به منظور بررسی عوامل موثر بر اشتغال زنان به عنوان یکی از شاخصهای مشارکت زنان در حیات اجتماعی - اقتصادی جامعه ، مطالعه حاضر از دو بخش تشکیل شده است بخش اول مطالعات انجام شده و نظریات عمده مربوط به نقش جنسیت در بازار کار را مرور کرده است بخش دوم نقش زنان را در بازار کار استانهای جنوب ایران مورد تحلیل قرار داده است در این بخش براساس داده های آماری مستخرج از سرشماری سال 1375 مربوط به شهرستانهای استانهای فارس، بوشهر، کهگیلویه و بویراحمد و هرمزگان، به مطالعۀ تأثیر عوامل مؤثر بر اشتغال زنان جوان 40-15 ساله با استفاده از تکنیکهای آماری، ضریب همبستگی ، رگرسیون پرداخته شده است . دراین بخش، ابتدا عوامل کلان موثر بر بازار کار زنان در سطح استانها مورد بررسی قرار گرفته است و سپس عوامل کلان تأثیر گذار در دو بخش شهری و روستایی را مطالعه شده اند. نتایج بدست آمده نشان دهندۀ آن است که در سطح استانها یمورد مطالعه، متغیرهای میزان اشتغال در بخش صنعت، نسبت دانشجویان دختربه پسر، میزان اشتغال در بخش کشاورزی و نسبت کودکان 1-0 ساله به کل جمعیت، بیشتری تغییرات در متغیر وابستۀ "میزان اشتغال زنان " را تبیین می کنند اما با توجه به نتایج، در مناطق شهری متغیرهای نسبت دانشجویان دختر به پسر و میزان اشتغال در بخش صنعت بیشترین تغییرات را در میزان اشتغال زنان تبیین می کنند. این در حالی است که در مناطق روستایی متغیرهای میزان اشتغال در بخش صنعت، میزان اشتغال در بخش کشاورزی و همچنین نسبت کودک به مادر بیشترین تغییرات را در متغیر وابسته تبیین می کنند.