نقش فریضه امر به معروف و نهی از منکر در تربیت جامعه اسلامی

امر به معروف و نهی از منکر از مهمترین واجبات دینی بوده و تاکید اسلام بر اهمیت این فریضه بسیار زیاد است، تا جایی که سرور و سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) هدف از قیام خود را امر به معروف و نهی از منکر اعلام می دارد ودر راه انجام این تکلیف الهی، جان خویش و فرزندان و یاران خود را فدا کردند. اگر اهل ایمان به احیای معروف و جلوگیری از منکرات اهتمام بورزند، جامعه ای سالم و به دور از زشتی ها، الودگی ها به وجود خواهد آمد، امر به معروف و نهی از منکر، زمینه ساز تربیت سالم اجتماعی است و نیز حساسیت عمومی در برابر گناه است که نمی گذارد، فرد و جامعه به سوی بی بندوباری و سقوط پیش برود و یکی از سنت های مهم محسوب می شود که در هر شرایط قابل اجرا است. جامعه ای که در برابر افراد و گروه های خویش احساس مسیولیت نکند، آرام آرام به سوی ناامنی پیش خواهد رفت و زمینه های رشد در آن جامعه نابود خواهد شد و استعدادها به هدر خواهند رفت ودر نتیجه، زمینه های ناهنجاری های تربیتی به وجود خواهند آمد. با توجه به منابع اصیل اسلامی، به نظر می رسد اهمیت این فریضه به خاطر اهداف بسیار بلند آن است که امنیت، آبادانی جامعه و تربیت اجتماع به آن گره خورده است. لذا مقاله حاضر با روش اسنادی و کتابخانه ای به نقش فریضه امر به معروف و نهی از منکر در تربیت جامعه اسلامی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

امر به معروف ، نهی از منکر ، جامعه ، تربیت ، اسلام