اثربخشی آموزش مهارت های سخت رویی بر تاب آوری و فرسودگی شغلی پرستاران اورژانس بیمارستان بوعلی سینا استان قزوین

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های سخت رویی بر تاب آوری و فرسوگی شغلی پرستاران اورژانس بیمارستان بوعلی سینا استان قزوین در سال 1395 بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران بخش اورژانس بیمارستان بوعلی سینا استان قزوین بودند. نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش به صورت خوشه ای تک مرحله ای 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 12 جلسه تحت آموزش مهارت های سخت رویی هرجلسه 90 دقیقه قرار گرفتند و گروه گواه در طول این مدت در انتظار درمان ماندند. روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد تاب آوری کانر و دیویدسون 2003 و پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی مسلش و جکسون 1993 انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامهاز طریق نرم افزار SPSS19 در دو بخش توصیفی و استنباطی (آزمون t و تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج آزمون t نشان داد میزان فرسودگی شغلی در پرستاران بخش اورژانس بر اساس، تاهل، شرایط و سن تفاوت معناداری p<0/001 دارد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های سخت رویی منجر به افزایش تاب آوری p<0/001 و منجر به کاهش فرسودگی شغلی p<0/001 در پرستاران بخش اورژانس شده است و این بدان معنی است که آموزش مهارت های سخت رویی بر تاب آوری و فرسودگی شغلی پرستاران بخش اورژانس تاثیر معناداری داشته است p<0/001 . بنابراین با توجه به شرایط استرس زای شغل پرستاران بخش اورژانس، مداخله های روان شناختی با هدف افزایش تاب آوری می تواند فرسودگی شغلی آنها را کاهش داده و رضایت شغلی و بهبود کیفیت خدمات حاصل گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت های سخت رویی ، تاب آوری ، فرسودگی شغلی