ارائه راهکارهای نوین در توانمدسازی اسکان غیررسمی با تأکید بر نقش مدیریت شهری (نمونه موردی: سکونتگاه های غیررسمی شهر ساری)

اسکان غیر رسمی تحت تاثیر روابط نابرابر سیاسی اقتصادی در سطح جهانی، ضعف برنامه های ملی در - سطح میانی و برنامه ریزی شهری در سطح خرد شکل گرفته است. این پدیده با گسترش روز افزون از دهه ۴۰ در فضای شهری ایران موجب تضاد و ناسازگاری در چهره شهرها شده و با ایجاد شرایط ناهنجار زیستی، حیات شهری را جهت رسیدن به توسعه پایدار و مطلوب به چالش کشیده است. بنابراین ساماندهی این مسأله ضرورت می یابد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی فرآیند شکل گیری و بهسازی سکونتگاههای غیررسمی شهر ساری با تاکید بر توانمندسازی می باشد . روش تحقیق مورد استفاده شده توصیفی تحلیلی می باشد و داده های مورد نیاز به دو شیوه داده های ثانویه )که شامل داده های مرکز آمار و مراکز مربوطه می باشد( و دیگری به صورت میدانی به وسیله پرسشنامه جمع آوری شده است. سپس با استفاده از نرم افزارهایSPSS ورد تحلیل قرار گرفته شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در حوزه مورد مطالعه، اغلب ساکنین از مهاجرین روستایی تشکیل می شوند که با انگیزه های اقتصادی وارد شهر می شوند. ولی به دلیل توان مالی ضعیف و فقدان برنامه های جامع شهری در زمینه ی تامین مسکن اقشار فرودست جامعه ، مجبور به سکونت در چنین فضاهایی شده اند. در نهایت با توجه به راهبرد توانمندسازی در همه جوانب اقتصادی، اجتماعی و کالبدی به ارائه ی طرح سامان دهی برای ارتقاء شرایط سکونتی محلات پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اسکان غیررسمی ، ساماندهی ، توانمندسازی ، نفوذ درون بافتی ، شهر ساری