تعیین مناسبترین روش درونیابی تغییرات مکانی بارش روزانه (مطالعه موردی: حوضه نوران چای-اردبیل)

حداکثر بارش 24 ساعته یکی از پارامترهای اساسی در مطالعات سیلابها و همچنین طراحی تاسیسات آبی میباشد. در این تحقیق ازحداکثر بارش 24 ساعته طی دوره آماری 23 ساله (1370-1392 ( استفاده گردید. به منظور تعیین بهترین الگوی توزیع مکانی از روشهای درونیابی غیر قطعی کریجینگ و کوکریجینگ هر دو از روشهای معمولی، ساده، جهانی با مدل برازش دایرهای، کروی، نمایی، گوسی و همچنین مدلهای قطعی همچون عکس فاصله وزنی (IDW ،(روش تابع شعاع محور (RBF ،(تخمینگر عام (GPI (و تخمینگر موضعی (LPI (استفاده شد. به منظور انتخاب بهترین مدل درونیابی از 5 محک آماری استفاده به شد طوریکه در هر روش به کمترین خطای آماری، کمترین رتبه و به بیشترین خطا، بیشترین رتبه اختصاص داده شد و جمع رتبه ها جهت مقایسه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که روشهای کوکریجینگ ساده-دایرهای، کریجینگ معمولی- دایرهای، کوکریجینگ معمولی - نمائی، تابع شعاع محور، کوکریجینگ ساده - کروی و تابع شعاع محور به ترتیب برای دورههای بازگشت ، 5 ،2 ، 10 ، 25 و 50 100 سال با حداقل مجموع خطا روشی مناسب میباشند متوسط حداکثر بارش روزانه برای حوزه آبخیز نوران چای توسط این روشها بدست آمد.

کلیدواژه ها:

مدلهای قطعی ، کریجینگ ، کوکریجینگ ، دوره بازگشت ، زمین آمار