مکان یابی بهینه پایگاه های مدیریت بحران با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و منطقه فازی (مطالعه موردی 10 شهرداری تهران)

برنامه ریزی پیش از وقوع بحران از مسائل مهمی است که امروزه پیش روی مدیران شهری به ویژه در حوزه مدیریت بحران قرار دارد. با توجه به اینکه ایارن از کشورهای بلاخیز دنیا به شمار می رود. لازم است مدیریت شهری قدرت و توانایی بالایی در مواجهه با حوادث ناگوار در سالهای اخیر احداث پایگاه های مدیریت بحران در دستور کار سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران قرا رگرفته است یکی از موارد قابل توجه قبل از احداث این پایگاه های مطالعه بررسی و انتخاب مکان جغرافیایی مناسب برای استقرار این نوع کاربری است مکانی که در شرایط بحرانی محلی ایمن برای پایگاه باشد و همچننی در جهت کارایی هرچه بیشتر پایگاه موثر و مفید واقع شد در این پژوهش مکانیابی پایگاه های مدیریت بحران در منطقه 10 شهرداری تهران مورد مطالعه قرار گرفته است در مرحله نخست به شناسایی و بررسی عوامل موثر بر مکان گزینی پایگاه ها پرداخته شد پس از گردآوری آماده سازی لایه ها نقشه های فاکتور فازی تهیه گردید و سپس وزن دهی به پرامترهای با استافده از تحلیل سلسله مراتبی انجام گرفت در مرحله بعدی لایه های اطلاعاتی بر مبنای مدلهای همپوشانی شاخص و فازی با یکدیگر تلفیق و در نایت از ترکیب نتایج حاصل از این لایه ها، لایه لایه رستر نهایی ایجاد شده که ارزش پیکسل بیشتر نشان دهنده مناسبتر بودن مکان برای احداث ایستگاه امداد ونجات می باشد.. با توجه به قابلیت سیستم اطلاعت جغرافیایی در حل مسائل پیچیده شهری و سهولت در تحلیل و آنالیزهای مکانی، از توانایی های این سیستم جهت آماده سازی تلفیق و تحلیل لایه ها بهره گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، پایگاه های مدیریت بحران ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، وزن دهی ، همپوشانی شاخص ، فازی