مکانیابی فضای سبز شهری به روش AHP، در GIS و شبکه عصبی مصنوعی (مطالعه موردی: منطقه 18 شهر تهران)

امروزه شهرهای صنعتی با آلودگی های مضر، تهدیدی برای محیط زیست می باشند. وجود پارکها و فضاهایسبز، راه حل ساده این مشکل و توسعه آن است. انتخاب مکان مناسب برای ایجاد این فضاها فرایندی پیچیده است کهدر تداوم کیفیت زندگی شهروندان نقش دارد.منطقه ١٨ شهر تهران، با جمعیت ٤١١٨٤٠ نفر و سرانه فضای سبز ١٨ % از مساحت منطقه، به منتهی الیهجنوب غربی شهر تهران محدود می گردد. با توجه به سرانه ای که برای محدوده های شهری و منطقه ای ایران درنظر گرفته اند؛ بین ٦٠٠٠٠٠٠ متر مربع و آنچه به منطقه اختصاص یافته ٢٢ % و ابعادی که اکنون ایجاد شده١٨ %، تفاوتهایی به چشم می خورند که لازم به مطالعه اند. این پژوهش با پایه توصیفی- تحلیلی و نیز تاکید بر جنبهکاربردی آن، ضمن پیدا کردن بهترین مکانها برای تاسیس فضای سبز؛ بررسی میکند که چرا در برنامه هاییاجرایی، این اماکن ( فضای سبز ) در منطقه اختصاص نیافته. به منظور مکانیابی، معیارهای لازم توسط کارشناسانامر ارزشمند گردید، عملیات مقایسه معیارها و نهایتا وزن نهایی آنها محاسبه شد. توسط نتایج حاصل از این مرحله به همراه بانک اطلاعاتی معیارها، در نرم افزار GIS تحلیل ها ادامه پیدا کرد و بهترین مناطق مساعد ساخت فضای سبز در منطقه ١٨ شهر تهران پیشنهاد گردید. بر این اساس بخش شرقی منطقه مناسب برای ایجاد فضای سبزتشخیص داده شد، در حالی که بخش های میانی احتیاجی به آن نداشته و در بخشهای غربی تقریبا تراکم این فضا بجزمنتهی علیه شمال غربی نسبتا متناسب است. نهایتا برای نمایش بهتر نتایج مذکور به صورت سه بعدی و با دقت بالا، از نرم افزار Voxler (زیر شاخه شبکه عصبی مصنوعی) استفاده گردید.

کلیدواژه ها:

مکانیابی – فضای سبز – منطقه ١٨ شهر تهران – سیستم اطلاعات جرافیایی (GIS) ، تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ، شبکه عصبی مصنوعی