تاثیر روش های متفاوت کاربرد سالیسیلیک اسید بر تحمل به تنش شوری در جو

در پژوهش حاضر تاثیر روش های متفاوت کاربرد سالیسیلیکاسید بر تحمل تنش شوری در جو، به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال 1392 ، بررسی شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سطوح کاربرد سالیسیلیک اسید (شاهد، پرایمینگ، محلول پاشی در مراحل استقرار کامل، برجستگی دوگانه و گلدهی) و سطوح تنش شوری (شاهد، 6 و 12 دسی زیمنس برمتر) بود. نتایج نشان داد که تنش شوری موجب کاهش وزن هزاردانه، عملکرد دانه و بیولوژیک، شاخص برداشت و غلظت پتاسیم و افزایش غلظت سدیم گردید؛ که این تغییرات با افزایش شدت شوری، بیشتر شد. شوری 12 دسی زیمنس برمتر باعث کاهش 30/1، 25/1 و 8/2 درصدی به ترتیب در عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت گردید. کاربرد سالیسیلیک اسید باعث بهبود همه صفات اندازه گیری شده گردید. با کاربرد سالیسیلیک اسید غلظت پتاسیم افزایش و غلظت سدیم کاهش یافت و موجب افزایش نسبت غلظت پتاسیم به سدیم گردید. بیشترین اثرات مثبت سالیسیلیک اسید به صورت محلول پاشی در مرحله استقرار و پس از آن به صورت پرایمینگ مشاهده شد. بیشترین عملکرد دانه در شرایط بدون تنش و کاربرد سالیسیلیک اسید در مرحله استقرار به دست آمد، در حالیکه کمترین درصد کاهش عملکرد دانه ناشی از شوری در تیمار کاربرد سالیسیلیکاسید به صورت پرایمینگ مشاهده شد. به طورکلی، بیشترین تاثیر مثبت سالیسیلیک اسید در حالت کاربرد آن در مرحله استقرار گیاهچه بود.