اثر پرایمینگ بذر بر استقرار گیاهچه و عملکرد گندم در شرایط دیم استان خراسان شمالی

مشکلات جوانه زنی بذر و عدم استقرار کافی گیاهچه گندم (Triticum aestivum L. ) یکی از علل عمده کاهش عملکرد بخصوص در مورد ارقام دیم است. در این تحقیق ارقام آذر 2 و FGS گندم در 8 محیط پرایمینگ (آب مقطر، کلرید پتاسیم 2%، نیترات پتاسیم 3%، فسفات پتاسیم 0/5% ، کلرید کلسیم 2% ، فسفر بارور 2، پلی اتیلن گلایکول 6000، 31/3% و پیش سرمای 4 درجه سانتیگراد برای 7 روز نگهداری) به همراه شاهد تیمار شدند. اثرات تیمارهای مذکور بر استقرار و ویگور گیاهچه ها و ویژگیهای زراعی و عملکرد در ایستگاه دیم خراسان شمالی در سال زراعی 86-1385 مورد ارزیابی قرار گرفت . طرح آزمایشی به کار رفته اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار بود. کرت های اصلی شامل ارقام گندم و کرت ها ی فرعی شامل پرایمینگ های بذر بود. تیمارهای کلرید کلسیم و پیش سرما در رقم FGS و فسفات پتاسیم در رقم آذر 2 بیشترین و در رقم FGS در حالت پرایمینگ (شاهد) کمترین درصد استقرار نهایی را داشتند . در رقم آذر 2 تیمارهای فسفر بارور 2 و فسفات پتاسیم بیشترین ارتفاع بوته را داشتند. تعداد برگ تیمار کلرید کلسیم در رقم FGS بیشتر بود. شاخص سطح برگ رقم آذر 2 پرایمینگ فسفات پتاسیم افزایش یافت. تجمع ماده خشک رقم آذر 2 در حالت فسفر بارور 2 بیشتر بود. سرعت رشد محصول در رقم آذر 2 با تیمار کلرید کلسیم افزایش معنی دار داشت و سرعت رشد نسبی در رقم آذر 2 با تیمار پیش سرما افزایش نشان داد . طول سنبله در هر دو رقم با تیمار فسفر بارور 2 افزایش داشت . تعداد سنبلچه در رقم FGS تیمارهای فسفر بارور 2 و فسفات پتاسیم بیشتر بود. تعداد دانه در خوشه با تیمار پرایمینگ فسفر بارور 2 در هر دو رقم افزایش یافت. عملکرد دانه رقم آذر 2 با تیمار فسفر بارور 2 افزایش معنی داری را نشان داد.

کلیدواژه ها:

جوانه زنی ، پرایمینگ بذر ، خشکی ، عملکرد ، فسفر بارور 2 ، آذر 2 و FGS