استفاده از اسانس زیره سیاه به منظور نگهدارنده بیولوژیک بر روند رشد لیستریا مونوسیتوژنز و اشرشیاکلی در محیط کشت مدل

با توجه به نگرانی گسترده در رابطه با اثرات زیان آور استفاده از نگهدارنده های شیمیایی در مواد غذایی و همچنین هزینه بالای برخی از این ترکیبات، بطور فزاینده ای مصرف کنندگان موادغذایی متقاضی استفاده از ترکیبات طبیعی بعنوان جایگزین ترکیبات سنتزی در مواد غذایی میباشند. باکتری اشرشیاکلی و لیستریا مونوسیتوژنز از جمله پاتوژن های بیماری زا بوده، که هدف از این تحقیق تأثیر بکارگیری اسانس دانه زیره سیاه به منظور نگهدارنده بیولوژیک ، جهت جایگزینی ترکیبات سنتزی در مواد غذایی با دو غلظت مختلف بر روند رشد این دو باکتری در محیط کشت مدل بررسی شد. به منظور آماده سازی اولیه، اسانس زیره سیاه با دو غلظت (0.8% و 1/2%) به محیط کشت اولیه تریپتیک سوی براث 80Twene, (TSB) به عنوان امولسیفایر و آگار - آگار به عنوان پایدار کننده استفاده گردید و پس از تلقیح هر یک از باکتری ها به منظور تاثیر اسانس زیره سیاه ،جذب نوری باکتری ها در زمان های مختلف (صفر، 24 و 48 )ساعت قرائت گردید. نتایج نشان داد که اثر زیره سیاه بر لیستریا مونوسیتوژنز بصورت باکتریواستاتیک بوده به طوریکه در 24 ساعت اول رشد باکتری متوقف شده ولی پس از 48 ساعت نگهداری، مجددا باکتری شروع به رشد کرده و محیط کاملا کدر شده بود، واکنش اشرشیاکلی نسبت به زیره سیاه پس از 24 ساعت عدم رشد در محیط مایع بوده است. در نتیجه گیری کلی میتوان گفت اثر زیره سیاه بر لیستریا مونوسیتوژنز و اشرشیا کلی به ترتیب به صورت باکتریواستاتیک و باکتریوساید بوده است.

کلیدواژه ها:

، زیره سیاه ، لیستریا مونوسیتوژنز ، اشرشیاکلی ، نگهدارنده بیولوژیک