تبیین اثرات برنامه ریزی کاربری زمین بر حمل و نقل شهری

کاربری زمین و حمل و نقل دو روی یکسکهاند، تصمیم در یکی بر دیگری اثر میگذارد و برنامهریزی در یکی میتواند در تحقق اهداف دیگری هم مؤثر واقع شود. در واقع حمل و نقل و کاربری زمین شهری به همراه سایر مؤلفههای مرتبط دیگر، سیستمی را شکل میدهد که لازم استبه صورت یکپارچه نگریسته، فهم و برنامهریزی شود. مقاله حاضر ضمن طرح موضوعات جدید در نظام برنامه ریزی شهری امروز، به طور کلی به چگونگی اثرگذاری عوامل مختلف کاربری زمین از قبیل تراکم، دسترسی منطقه ای، مجاورت، ترکیب و مدیریت و طراحی شبکه راهها، شرایط پیادهروی و دوچرخهسواری و... بر رفتار سفر شامل تعداد سفر، سرانه مالکیت خودرو و استفاده از آن، سهم سفرها از شیوههای مختلف مسافرت شامل استفاده از خودرو شخصی یا عمومی، شیوه سفرهای غیرموتوری شامل پیادهروی و دوچرخهسواری و... میپردازد. چنین یافتههایی میتواند در جهت ارزیابی توانایی سیاستهای کاربری زمین از قبیل رشد هوشمند، شهرگرایی جدید و مدیریت دسترسی از یک طرف و کمک به دستیابی به اهداف برنامهریزی حمل و نقل از طرف دیگر مفید باشد.

کلیدواژه ها:

برنامهریزی شهری ، کاربری زمین ، حمل و نقل