مقایسه روش های مختلف هوش مصنوعی در مدلسازی تراز آب زیرزمینی ( مطالعه موردی: دشت ارومیه )

آب های زیرزمینی یکی از منابع مهم بهره برداری آب در مناطق خشک و نیمه خشک می باشند. امروزه نیز با توجه به رشد روزافزون جمعیت و ضرورت استفاده بهینه از منابع آب مناسب از نظر کمی و کیفی اهمیت ویژه ای دارد؛ بنابراین مسیله، در تحقیق حاضر برای پیش بینی و مدل سازی سطح آب زیرزمینی از روش های مختلف هوش مصنوعی مانند، روش شبکه عصبی مصنوعی با الگوریتم آموزشی پس انتشار خطای لونبرگ مارگارت، روش سامانه استنتاج عصبی نرو فازی مبتنی بر مدل افراز شبکه، شبکه عصبی بیزین با الگوریتم آموزشی مشروط ، برنامه ریزی بیان ژن استفاده شده است. بدین منظور از داده های ماهانه هیدروگراف تراز آب زیرزمینی دشت ارومیه با طول آماری 35 ساله استفاده گردید. ارزیابی عملکرد مدل های به کار گرفته شده در بخش پیش بینی سطح آب زیرزمینی، براساس آزمون های آماری ضریب رگرسیون و ریشه میانگین مربعات خطا انجام گرفت. نتایج حاصل از این بخش حاکی از عملکرد قابل قبول روش شبکه عصبی مصنوعی نسبت به دیگر روش های هوشمند می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی بیان ژن ، دشت ارومیه ، سامانه استنتاج عصبی نرو فازی ، شبکه عصبی بیزین ، شبکه عصبی مصنوعی