توسعه منحنی های شکنندگی برای پل واشنگتن قبل بعد از مقاوم سازی با FRP

منحنی های شکنندگی یکی از ابزارهای قدرتمند قضاوت در مورد میزان تاثیر مقاوم سازی بر کاهش آسیب پذیری پل ها می باشد. در بررسی آسیب پذیری شبکه های حمل نقل استفاده از این منحنی ها ضروری به نظر می رسد. شکنندگی را می توان به صورت احتمال رسیدن جزء یا اجزایی از سازه به سطح خاصی از خسارت در شدت زلزله معلوم بیان کرد یا به فرم احتمال مشروط نمایش داد. در ارزیابی آسیب پذیری پل ها ممکن است به این نتیجه برسیم که در جزء یا اجزایی از سازه ضعف هایی وجود دارد که می تواند در زمان زلزله باعث رسیدن پل به سطوح بالای خسارت خارج شدن پل از سرویس دهی اختلال در شبکه حمل نقل گردد. لذا روش هایی وجود دارد که به جای نوسازی کامل پل، قسمتهایی که دچار نقص هستند را مقاوم سازی کنیم. از آنجا که ستون های پل ها در زلزله های گذشته یکی از اجزای با پتانسیل بالای خرابی بوده اند لذا روش هایی توسعه یافته اند تا بتوان مقاومت یا شکل پذیری ستون ها را افزایش دهیم. استفاده از پوشش توسط مواد کامپوزیت (FRP) متداول ترین این روش ها به شمار می رود که تاکنون تحقیقات زیادی بر روی پاسخ ستون های مقاوم سازی شده به این روش صورت گرفته است. در این تحقیق ابتدا منحنی های شکنندگی را برای یک تیپ خاص از پل های بزرگراهی توسعه خواهیم داد سپس از مقاوم سازی ستون ها به روش ذکر شده، مجددا این منحنی ها را رسم خواهیم نمود از طریق مقایسه این دو نوع منحنی، قضاوتی در مورد میزان کاهش احتمال خرابی پل در زلزله های با شدت های مختلف خواهیم نمود.

کلیدواژه ها:

مقاوم سازی پل ها ، منحنی های شکنندگی منحنی لنگر انحنا ، FRP