بررسی و نقد دیدگاه ها درباره غیبت مخالف
محل انتشار: فصلنامه فقه، دوره: 22، شماره: 85
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 434
فایل این مقاله در 30 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JFI-22-85_004
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
یکی از پرسش های مطرح در حو زه فقه خلافی آن است که آیا غیبت مخالفان و منکران و لایت رواست یا غیبت آنان،همچون شیعیان که در اصطلاح فقیهان امامیه، مومن نامیده می شوند، ممنوع و نارواست دراین باره دو دیدگاه میانفقیهان امامیه وجود دارد: برخی فقیهان پیشین و عده ای از معاصران قایل به جواز غیبت آنان شده اند و درمقابل،عده ای از پیشینیان، همچون محقق اردبیلی، و بسیاری از فقیهان معاصر غیبت مخالفان را حرام و ناروا شمرده اند.دیدگاه صحیح، که در این مقاله به آن توجه شده، نظریه اخیر است؛ ا زاین رو، به منظور تقویت این دیدگاه و برداشتن موانعپیش رو، د رآغاز نظریه قول جواز مطرح و نقد گردیده و سپس نظریه محقق اردبیلی و دیگر پیروان این دیدگاه، بیان و با طر ح دلایلی چند تایید شده است.
نویسندگان
سیدجعفر صادقی فدکی
عضو هییت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
علی اکبر احمدپور
عضو هییت علمی دانشگاه فردوسی مشهد