بررسی آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی معکوس(IHWP) و GIS مطالعه موردی منطقه 6 شهرداری تهران

منطقه شش شهر تهران با حدود 220 هزار نفر جمعیت درسال 1385 و 20 کیلومتر مربع مساحت، یکی ازمهمترین مناطق شهر تهران به شمار میآید. وجود کاربریهای مهمی نظیر وزارتخانه ها، سفارتخانه ها، موسسات آموزش عالی، مراکز درمانی و بیمارستانهای عمومی، شرکتهای بزرگ اقتصادی و غیره نشان دهنده اهمیت بالای این منطقه از دیدگاه شهری و کشوری است. این موضوع به نوبه خود ضرورت توجه به مسایل مدیریت بحران و حوادث در این محدوده را نشان میدهد. با توجه به تراکم بالای جمعیتی و ساختمانی در شهرها انجام مطالعات و برنامه ریزیهای دقیق در راستای به حداقل رساندن آسیبهای ناشی از از این رویداد طبیعی ضروری است. برای این منظور یکی از مهمترین اقدامات میتواند شناسایی عوامل موثر در کاهش آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله باشد. دراین مقاله با استفاده از شاخصهایی چون دسترسی به مراکز درمانی، نسبت بین عرض خیابان و ارتفاع ساختمانها (درجه محصوریت)، تراکم ساختمانی، تراکم جمعیتی، کاربری زمین PGA منطقه و کیفیت ابنیه که از طریق مدل تحلیل سلسله مراتبی معکوس و GIS محاسبه و ترکیب شدهاند، میزان آسیبپذیری منطقه شش در مقابل زلزله مشخص شده است. نتایج مقاله نشان میدهد که محدودههایی که دارای تراکمهای ساختمانی و جمعیتی بالا، کیفیت ابنیه پایین، فاصله زیاد تا مراکز امدادی نسبت به سایر قطعهها و درجه محصو ریت بیشتری بودهاند، امتیاز آسیبپذیری بالایی آوردهاند. همچنین با حرکت از سمت شمال منطقه به طرف جنوب، به میزان آسیبپذیری بافت افزوده میشود.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، زلزله ، تحلیل سلسله مراتبی معکوس ، GIS ،