بررسی جایگاه مشارکتهای مردمی در بازسازی پس از سانحه در بستر تحلیل و ارزیابی تجارب بازسازی ایران در مناطق روستایی

اصول کاهش خطر در برابر سوانح و جایگاه مشارکتهای مردمی در فرایند بازسازی، از موضوعات اساسی است که امروزه از طریق مکان گزینی جدید در مناطق ایمن تر و یا در صورت عدم امکان با استفاده از روشهای مختلف از قبیل طراحی مسکن مقاوم، مقاوم سازی بناهای موجود، تبیین مقررات و آیین نامه های ساختمانی جدید، ایجاد سازمانهای مجری و ناظر بر اجرای مقررات ساختمانی، کاهش فرسودگی زیست محیطی و اجرای برنامه های آموزشی کاهش خطر سوانح در بازسازی مسکن و سکونتگاه مورد ملاحظه قرار گرفته اند؛ ولی نقش و جایگاه مشارکتهای مردم در این میان پدیده ای مغفول فرض شده است. علاوه بر این، مروری بر متون نظری بازسازی، حاکی از آن است که تا دهه های گذشته تنها جنبه های کالبدی و ملموس مسکن از نظر فنی، اقتصادی و آن هم از نقطه نظر سازمان های مسیول موردتوجه قرار می گرفته و در دهه اخیر همراه با اهمیت یافتن رویکردهای اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و اهداف توسعه پایدار به تدریج ابعاد دیگر فرایند تامین مسکن پس از سانحه و ظرفیتها و نیازهای جامعه محلی نیز مورد توجه قرار گرفته که مشارکت و دخیل سازی مردم از مهمترین آنها می باشد. از سویی دیگر، مشارکت شهروندان در بازسازی پس از سانحه از موضوعات مهمی است که می طلبد در دانش شهرسازی مورد اشاره قرار گیرد که بررسی تجارب ایران در این زمینه مورد نظر این پژوهش بوده است

کلیدواژه ها:

مشارکتهای مردمی ، بازسازی ، مدیریت بحران ، تجارب ایران