بررسی شعر کفش هایم کو سهراب سپهری از منظر نشانه شناسی مایکل ریفاتر

مایکل ریفاتر از جمله نظریه پردازانی است که معتقد است می بایست اشعار را به دو شیوه ی خوانش مورد بررسی قرار داد، که در مرحله ی نخست که خوانش دریافتی(heuristic) نام دارد، خواننده به جستجوی معنای موجود در متن می پردازد تا بر اساس این خوانش نخست به خوانش دوم، که خوانش ناپویا (retroactive) نام دارد دست یابد. در خوانش دوم، که مهمترین بخش نظریه ی ریفاتر را به خود اختصاص میدهد خواننده تلاش میکند تا بر اساس معناهای موجود و عناصر غیر دستوری متن به تبیین منظومه های یافت شده در متن بپردازد؛ تا سبب کشف شبکه های معنایی و ساختاری موجود در شعر شود. در شعر کفشهایم کو سهراب سپهری پس از بررسی و خوانش متن به سه منظومه ی توصیفی میتوان دست یافت که عبارتند از: شاعر، غفلت و ناامیدی جامعه و طبیعت ؛که سبب کشف هیپوگرامهایی نظیر عدم امید شاعر به بیداری جامعه، بی اعتنایی مردم به شاعر و فرورفتن در خواب غفلت که باعث غلبه کردن تردید رفتن یا ماندن به شاعر و ناامیدی میشود.

کلیدواژه ها:

معناشناسی ، ریفاتر ، سهراب سپهری ، نشانه شناسی ، تداعی واژگانی و مفهومی