نقش روان رنجور خویی و روابط بین فردی در پیش بینی سازگاری اجتماعی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 878

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PSCONF06_121

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397

چکیده مقاله:

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش روانرن جور خویی و روابط بین فردی در پیش بینی سازگاری اجتماعی صورت گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی که در راستای هدف، 170 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب و به پرسشنامه های سازگاری اجتماعی بل، NEO- FFI و هوش هیجانی بار-آن پاسخ دادند. تحلیل داده ها با تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که روان رنجورخویی و روابط بین فردی قادرند به طور ترکیبی سازگاری اجتماعی را پیش بینی کنند. بعلاوه نتایج نشان داد که الف( روابط بین فردی قادر است 0/38 از تغییرات سازگاری اجتماعی را در واحد استاندارد بطور مثبت و معنی دار پیش بینی کند (t=5/93، p> 0/01). ب) روان رنجور خویی قادر است 0/35 از تغییرات سازگاری اجتماعی را در واحد استاندارد بطور منفی و معنی دار پیش بینی کند (t=-5/40، p> 0/01). بر این اساس می توان نتیجه گرفت که داشتن روابط بین فردی بالا بموجب توانایی ارتباط متقابل، توانایی برقراری ارتباط با دیگران و حفظ این ارتباطات و تاثیرگذاری بر آنها، توانایی صمیمیت، محبت و انتقال دوستی و همدلی به سازگاری اجتماعی بالا منجر می شود. از سویی، افراد روان رنجورخو، به آنچه که دارند یا به وقایع پیرامون خود، با دید منفی، به تفسیر، نتیجه گیری و عمل می پردازند که این ویژگی می تواند روابط جتماعی آنان را محدود و یا مختل سازد. بنابراین، ویژگی هایی چون تکان شوری، تنش، خصومت، اضطراب، عدم اطمینان و عصبانیت، هماهنگ ساختن رفتار به منظور برآورده ساختن نیازهای محیطی و در نتیجه، سازگاری اجتماعی را یا مشکل مواجه می سازد.

نویسندگان

نعیمه ماشینچی عباسی

دکتری تخصصی علوم اعصاب شناختی دانشگاه تبریز

فاطمه راثی

دانشجوی کارشناسی روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

تورج هاشمی

استاد گروه روانشناسی دانشگاه تبریز