تعیین نقش خود کارآمدی در پیش بینی سلامت عمومی و تصویر بدنی دانش آموزان دختر متوسطه دوره دوم شهرستان خلخال

هدف پژوهش بررسی نقش خود کارآمدی در پیش بینی سلامت عمومی و تصویر بدنی دانش آموزان دختر متوسطه بود. روش پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر متوسطه شهرستان خلخال در سال تحصیلی 1٬395 - 1٬394 ( 906=n) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 150 دانش آموز انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه سلامت عمومی، تصویر بدنی و مقیاس خودکارآمدی شرر و مادوکس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون هم بستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد بین خود کارآمدی با علایم جسمانی ، علایم اضطرابی، اختلال در کارکردهای اجتماعی و علایم افسردگی در دانش آموزان دختر متوسطه رابطه منفی معنادار و دینی خود کارآمدی با سلامت عمومی تولیدی و تصویر بدنی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. نتایج تحلیلرگرسیون چندگانه نشان داد خودکار آمدی 32% توانایی پیش بینی سلامت عمومی و تصویر بدنی دانش آموزان دختر متوسطه را دارند. با توجه به این نتایج می توان بیان کرد خودکار آمدی به عنوان متغیر پیش بینی کننده سلامت عمومی و تصویر بدنی دانش آموزان دختر بود و لازمست آموزش های برای به کارگیری بیشتر چنین متغیرهایی از سوی دانش آموزان و مراکز مربوطه تدارک دیده شود.

کلیدواژه ها:

خودکار امدی ، سلامت عمومی ، تصویر بدنی