کاربرد مدل گوس به منظور ارزیابی پخش ذرات معلق خروجی از دودکش سیمان دورود لرستان

صنعت سیمان از صنایع مهم کشور می باشد و عمده نگرانی در رابطه با تولید سیمان، اثر انتشارات آن بر محیط زیست و جوامع مجاور می باشد. هدف از این مطالعه بررسی نحوه پراکنش غلظت ذرات معلق (PM10) در فواصل مختلف از دودکش کارخانه سیمان دورود لرستان و تعیین فاصله ایمن برای سکونت و فعالیت انسانها با استفاده از مدل کوس می باشد. نمونه برداری ذرات معلق توسط دستگاه دستگاه Graseby بر اساس استاندارد 9096-ISO صورت گرفت و سپس با استفاده از مدل پلوم گوس نحوه پراکنش آلاینده ها در پایین دست جهت باد تخمین زده شد. نتایج حاصل از کاربرد مدل گوس به منظور پیش بینی توزیع پراکنش ذرات معلق نشان داد که در فاصله 760 متری غلظت ذرات به حداکثر مقدار خود برابر mg / m2 283 / 64 رسیده است. همچنین در فاصله 2500-300 متری دودکش کارخانه سیمان غلظت ذرات از استاندارد کیفیت هوای آزاد بالاتر بوده است. بدلیل انتشار ذرات یک فاصله ایمن بیش از 2500 متری از دودکش کارخانه سیمان برای فعالیت وسکونت انسان ها توصیه می گردد. جهت کاهش میزان آلودگی حاصل از فعالیت صنایع سیمان مانیتورینگ مداوم ، کنترل فرآیندها و توسعه فضای سبز ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

مدل گوس ، پخش ذرات معلق ، کارخانه سیمان