بررسی عوامل محدود کننده حضور زنان در فضاهای شهری

فضای شهری فضایی است که به همه مردم اجازه میدهد که به آن دسترسی داشته باشند و در آن فعالیت کنند. با درنظرگرفتن حقوق شهروندى کثرتگرا در جامعه مدنى امروز و رویکرد عدالت محور در برنامه ریزى و طراحى شهرى،زنان نیز همانند مردان باید از شرایط برابر براى حضور در فضاى شهرى برخوردار باشند. زنان در جامعه امروز ایران واردعرصه هاى مختلف علمى، فنى، سیاسى و غیره شده وحضور خود را در تمام عرصه ها به اثبات رسانده اند . بنابراین حضورزنان در شهر و فضاى شهرى در جامعه امروز ایران امرى اجتناب ناپذیراست. به موازات این مسیله مخاطرات خیابانها وحوادث ناشی از نا امنی فضاهای عمومی برای زنان شدت گرفته است. به دلایل فرهنگی زنان از یک سری الزامات تبعیتمی کنند که این الزامات برای مردان وجود ندارد. در نتیجه نوع استفاده از شهر برای زنان و مردان متفاوت است. درشهرسازی مدرن با وجود حضور وسیع زنان در عرصههای عمومی و فضاهای شهری ندرتا به تفاوت و تنوع این نیازها توجهشده است. بیشتر الگوها، ساختارها و معیارهای شهرسازی مدرن خصلتی مردانه دارند و آگاهانه و یا نا آگاهانه برای زنانهمان نقش دوم در نظر گرفته شده است. با وجود فضاهای عمومی با کیفیت نه چندان مناسب برای همه شهروندان، میزاناستفاده زنان و حضور فعال آنان در فضای شهری بسیار کمتر از مردان است. حتی در صورت وجود فضای شهری مناسبشانس استفاده از فضای شهری برای این گروه محدود میشود.موانع متعدد فرهنگی و اجتماعی از جمله ناامنی، ترس،محدودیت های خاص زنان، فقدان مطلوبیت کالبدی و غیره وجود دارد که میزان حضور زنان در فضای شهری را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، زنان ، میزان حضور ، حقوق شهروندی