بهینه سازی توزیع آب درشبکه های آبیاری و زهکشی با استفاده از الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی شبکه آبیاری وزهکشی درودزن فارس)

یکی از عوامل موثر در بهره برداری از شبکه های آبیاری جهت دستیابی به راندمان مطلوب در سطح پروژه برنامه ریزی تحویل آب می باشد. برنامه ریزی تحویل آب،علاوه بر مواقع بهره برداری از کانال ها در زمان طراحی آن ها نیزمورد توجه قرار می گیرد، زیرا نوع برنامه تحویل آب روی اندازه سازه، ظرفیت کانال ها و در نهایت هزینه احداث تاثیر می گذارد. به منظور بهینه سازی برنامه تحویل آب از روش های بهینه سازی مرسوم که دارای محدودیت هایی می باشند استفاده می شود، در پژوهش حاضر برای رفع این محدودیت ها از روش الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. مطالعه موردی در این تحقیق شبکه آبیاری درودزن در شیراز می باشد، در ابتدا با توجه به سطح زیر کشت هر انشعاب، الگوی کشت سالیانه منطقه، نیاز آبی گیاهان کشت شده و دور آبیاری مورد نظر دبی تحویلی به هر انشعاب بدست آمد، سپس به منظور ارائه برنامه بهینه توزیع آب به این شبکه از روش الگوریتم ژنتیک استفاده شد. نتایج نشان دهنده کاهش در ظرفیت کانال توزیع آب به انشعابات و کاهش در مدت زمان تکمیل برنامه آبیاری بود

کلیدواژه ها:

برنامه توزیع آب ، الگوریتم ژنتیک ، شبکه آبیاری درودزن