بررسی موارد معافیت متصدی حمل ونقل جاده ای کالا و شرایط استنادی آن ها در کنوانسیون حمل ونقل بینالمللی کالا CMR

کنوانسیون قرارداد حمل ونقل بینالمللی کالا از طریق جاده که در سال 1956 تدوین گردیده و مورد الحاق کشورهای بسیاری، از جمله ایران قرار گرفته، سبب یکسان شدن مقررات، در این عرصه گردیده است. مطابق این کنوانسیون، متصدی حمل ونقل زمینی برای خسارات وارده بهفرستنده و گیرنده کالا مسیول می باشد. بههنگام بروز خسارت، در مواردی، برای متصدی حمل ونقل معافیت هایی در نظر گرفته شده است. بررسی شیوه های دفاعی متصدی و شرایط استنادی آن ها علاوه بر فواید کاربردی، آثار علمی مهمی دربردارد از جمله این که نقش بسزایی در درک مبنای مسیولیت حداکثر مراقبتمطرح در کنوانسیون مزبور دارد. موارد معافیت مطرح محدود به قوه قاهره نمی باشد و حتی به نحو قابل توجهی مخاطرات ذاتی حمل ونقل زمینی مورد توجه قرار گرفته است. تمسک به برخی از موارد معافیت مستلزم اثبات رابطه سببیت بین موارد یاد شده با خسارت تحقق یافته است و دربرخی موراد صرف اثبات وجود موارد معافیت مربوط به مخاطرات ذاتی حم لونقل جهت رفع مسیولیت کافی است. مرور زمان نیز به عنوان یک مورد دفاعی در کنوانسیون پیش بینی شده است.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل کالا ، معافیت از مسیولیت ، حمل ونقل جادهای ، حمل ونقل بین المللی ، حداکثر وظیفه مراقبت