بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و حمایت اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه

هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و حمایت اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان بود.جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسری بود که در سال تحصیلی 1394 در دبیرستان های یکی از نواحی شهرتهران مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه با توجه به جدول مورگان 400 نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه بدستآمد که جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده گردید. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کاربردی وشیوه انجام آن همبستگی بود. ابزار پژوهش حاضر شامل پرسشنامه های الگوهای ارتباطی خانواده فیتزپاتریک و ریچی (1994)،مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (1988)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی اون و فرانمن (1988)بود. به منظور بررسی رابطه بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون و به منظور پیشبینی خودکارآمدی تحصیلی توسط ابعادالگوهای ارتباطی خانواده و حمایت اجتماعی از تحلیل رگرسیون چند گانه به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد بین الگویارتباطی جهت گیری گفت و شنود و خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت، بین حمایت اجتماعی (خانواده، دوستان، دیگران مهم) وخودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، همچنین نتایج رگرسیون نشان داد الگوهای ارتباطی خانواده و حمایتاجتماعی توان پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی را دارند و حدود 31 % تغییرات مربوط به خودکارآمدی تحصیلی توسط الگوهایارتباطی خانواد و حمایت اجتماعی تبیین می شود. یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن است که خانواده هایی با جهت گیری گفت وشنود که ارتباطات آزاد، راحت و فراوان را لازمه زندگی خانوادگی لذت بخش میدانند، در مقایسه با خانواده هایی با جهت گیریهمنوایی، خود کارآمدی تحصیلی بالاتر در فرزندان را تجربه می کنند.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، جهت گیری گفت وشنود ، جهت گیری همنوایی ، حمایت اجتماعی ، خودکارآمدی تحصیلی