بررسی رابطه حمایت های اجتماعی و خودکارآمدی عمومی در دانشجویان

خودکارآمدی به عنوان عاملی که انتظار فرد در مورد موفقیت خودش را می سنجد و می تواند منجر به ایجاد انگیزه در فرد شود اهمیت دارد. پژوهش حاضر با بررسی رابطه حمایت های اجتماعی و خودکارآمدی عمومی در دانشجویان در شهر تهران انجام گرفت. روش: این آزمایش از نوع توصیفی با بهره برداری از روش همبستگی ای انجام گرفت. جامعه شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد واحد تهران مرکز در سال 95 بودند . نمونه شامل 240 نفر از دانشجویان بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهششامل پرسشنامه حمایت اجتماعی(SSI (و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر بود که آلفای کرونباخ آن در پژوهش حاضر به ترتیب 82/0و 74 %بدست آمد. . برای تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: بررسی نتایج حاکی از آن بود بین خودکارآمدی دانشجویان با حمایت کلی همبستگی وجود دارد و رابطه معنا داری برقرار است. بین خودکارآمدی در دانشجویان با حمایت اجتماعی ادراک شده از خانواده نیز رابطه مثبت و معنادار برقرار است. بین خودکارآمدی در دانشجویان با حمایت اجتماعی ادراک شده ازدوستان نیز رابطه مثبت و معنادار مشاهده می شود. بین خودکارآمدی در دانشجویان با حمایت عمومی نیز رابطه مثبت و معنادار برقرار است. نتیجه: خودکارآمدی بالا می تواند در افزایش عملکرد دانشجویان موثر باشد، حمایت اجتماعی بالا می تواند خودکارآمدی عمومی را بالا ببرد،میتوانازطریق حمایت خانوادگی درشناخت نیازهای دانشجویان ورفع آنهاوبرگذاری کارگاههای دانشجویی برای افزایش توانایی و افزایش انگیزه تحصیلی ازطریق دانشگاهها ازدانشجویان حمایت به عمل آورد.

کلیدواژه ها:

دانشجویان ، خودکارآمدی ، حمایت اجتماعی ، حمایت عمومی ، حمایت خانواده