بررسی رابطه میان سبک های رهبری و عملکرد شغلی کارکنان با تاکید بر نقش میانجی یادگیری سازمانی (مورد مطالعه شهرداری شهر سنندج استان کردستان)

در پژوھش حاضر، ارتباط میان سبک ھای رھبری بر عملکرد شغلی کارکنان با در نظر گرفتن نقش میانجی یادگیری سازمانی در کارکنان شھرداری شھر سنندج بررسی شده است. این پژوھش بر اساس استراتژی از نوع پژوھش ھای کمی و از نظر ھدف از نوع پژوھش ھای کاربردی می باشد. بر اساس روش جمع آوری داده ھا از نوع پژوھش ھای توصیفی از شاخه ھمبستگی می باشد. از نظر زمان جمع آوری داده از نوع پژوھش ھای تک مقطعی است. جامعه آماری شامل 2131 نفر از کارکنان شھرداری شھر سنندج می باشد که با روش نمونه گیری طبقه ای تعداد 325 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوھش شامل سه پرسشنامه استاندارد (پرسشنامه عملکرد شغلی اچیو ھرسی و گلد اسمیت، پرسشنامه سبک رھبری) می باشد. نتایج ضریب ھمبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و آزمون کولموگروف اسمیرنف، نشان داد که برای بالا بردن عملکرد کارکنان سازمان بھتر است به مھیا نمودن عواملی چون سبک رھبری، رویکرد یادگیری کارکنان و فرھنگ یادگیری سازمانی توجه شود. در ضمن در نظر داشت که بین این عوامل روابط علی برقرار است که می توانند سطح عملکرد شغلی کارکنان سازمان را تبیین نمایند. یعنی، میزان آن را بھبود ببخشند یا کاھش دھند.

کلیدواژه ها:

رهبری ، سبک رهبری ، تیوری اقتضایی فیدلر ، عملکرد کارکنان ، یادگیری سازمانی