تاثیرات برداشت بیرویه آب زیرزمینی بر کیفیت آب، مطالعه موردی در دشت رفسنجان در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی

حفر چاههای عمیق در مناطق دارای غلظت بالای املاح در آب و خاک، به لحاظ تاثیر بر سطح آب شیرین و همچنین تشدید مسئله شوری میبایستی مورد توجه ویژه قرار گیرد. این مطالعه به منظور تعیین کیفیت منابع زیرزمینی دشت رفسنجان(64 حلقه چاه عمیق و 7رشته قنات) همچنین پیشبینی عوارض ناشی از استفاده از این منابع بدون برنامهریزی اصولی انجام شده است. براساس نتایج تجزیه شیمیائی نمونههای برداشت شده، دیاگرام ویلکوکس جهت بررسی آماری کیفیت آب آبیاری و دیاگرام شولر– برکالف جهت بررسی کیفیت آب شرب ترسیم شد. با توجه به دیاگرام شولر– برکالف، از 59 حلقه چاه انتخابی، تنها 19/5% در گروه متوسط و 39/3% در گروه آبهای قابل قبول جهت شرب قرار گرفت و از 6 رشته قنات انتخابی 67/16 % در گروه متوسط و 67/66% در گروه قابل قبول، قرار میگیرند. بر اساس دیاگرام ویلکوکس، 39/3% این چاهها در طبقه C3S2، 69/1% در طبقه C3S3، 3/3% در طبقه C4S2، 07/44%در طبقه C4S3، 46/47%در طبقه C4S4 قرار میگیرند. همچنین وضعیت آب 6 رشته قنات انتخابی: 67/16% قنوات در طبقه C3S1، 67/66% در طبقه C3S2 و 67/16% در طبقه C4S4 قرار میگیرند. بیشترین میزان شوری آب چاه، به چاه اسحاق آباد انار با هدایت الکتریکی 18940 میکروموس بر سانتیمتر مربوط میشود. حداکثر کلر آب، برابر با 3195 میلیگرم در لیتر و مربوط به قنات فدک میباشد. در بین چاهها، حداقل میزان کلر برابر با 3/195 میلی گرم در لیتر و مربوط به چاه جعفر آباد دئفه و حداکثر آن، 6745 میلی گرم در لیتر مربوط به چاههای شاهم آباد کشکوئیه و اسحاق آباد انار میباشد.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، EC ، دشت رفسنجان ، کیفیت آب