طراحی محور اصلی محلات تاریخی در جهت ارتقاء کیفیت زندگی (نمونه موردی: محور امامزاده یحیی، محله عودلاجان، منطقه 12 شهر تهران)

مراکز ارزشمند تاریخی شهرها، تجدید حیات وروان بخشی آنها و تجهیزشان برای ایفای نقش پایدار مرکز شهری در آینده،از اهمیت و حساسیت ویژه برخوردار است. از سوی دیگر، میدانیم طراحی خیابان اصلی محلات، اعم از محلات تاریخی بارویکرد ارتقاء کیفیت زندگی، راهبردی در جهت ارتقاء امنیت، حضورپذیری، حس مکان و دسترسی آسان برای همه افراداستفاده کننده از محیط می باشد. از اینرو لزوم ساماندهی و طراحی محورهای ساختاری به عنوان یکی از عناصر اصلی درسازمان رضایی و ساختاری محلات تاریخی، بیش از پیش احساس می شود.در نوشتار پیش رو، سعی بر آن است تا از طریق بازگرداندن رعالیت های برتر، به محدوده مرکز تاریخی تهران و ارایه یتسهیلات تشویقی و ترویج اسکان اقشار اصیل در فرآیند احیای مرکز تاریخی و ارتقاء کیفیت محیط، اقتصاد محله امامزادهیحیی را از این طریق احیا نماید. روش تحقیق، تلفیقی از سنجش کمی و کیفی و بر اساس تحلیل پرسشنامه های تهیهشده در طول پژوهش و نیز شناسایی صورت گرفته از محله در بخش قبل، با استفاده از روش تحلیل راهبردی سوات،تحلیل وضع موجود محله صورت گرفته و بر پایه نتایج حاصله، جدول اهداف، راهبرد و سیاست های پیشنهادی ارایه شدهاست. سپس، بر پایه نتایج حاصل از جدول ارزیابی سوات و جدول اهداف، راهبرد و سیاست پیشنهادی، طرح پیشنهادی ونتیجه گیری کلی ارایه شده است. در آخر پیشنهادات پژوهش، با هدف بهبود کیفیت زندگی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

خیابان ، کیفیت زندگی ، بارت تاریخی