بررسی اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر افزایش تاب آوری برپیشگیری از بازگشت مجدد به اعتیاد معتادان بهبود یافته مراکز درمان و بازتوانی شهراصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر افزایش تاب آوری برپیشگیری ازبازگشت مجدد به اعتیاد معتادان بهبود یافته مراکز درمان و بازتوانی شهراصفهان بود. در این تحقیق از روش نیمه آزمایشی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه معتادان بهبود یافته شهر اصفهان بودند که به صورت دردسترس تعداد 60 نفر از آنها انتخاب و در دو گروه آموزش های تاب آوری ( 60 جلسه 90 دقیقه ای) و کنترل (در انتظار درمان) جایگزین شدن و در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه به پرسشنامه ی گرایش نسبت به مواد مخدر عسکری 1386 پاسخ دادند. داده های پژوهش توسط نرم افزارSPSS-22 با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد آموزش تاب آوری بر پیشگیری از بازگشت مجدد اعتیاد معتادان بهبود یافته مراکز درمان و بازتوانی شهر اصفهان موثر است P˂0/05 درنتیجه می توان بیان داشت استفاده از درمان مبتنی بر تاب آوری رویکردی نوین و موثر در پیشگیری از بازگشت افراد دارای سایقه سوء مصرف مواد می باشد و به درمانگران حیطه اعتیاد پیشنهاد می شود از این درمان ها برای درمان و کاهش علایم سوء مصرف مواد استفاده گردد

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر تاب آوری ، پیشگیری از بازگشت مجدد اعتیاد ، معتادان بهبود یافته