مقایسه تاب اوری وخودکار امدی در فرزندان خانواده وابسته به اعتیاد و بهنجار

زمینه وهدف:باتوجه به نقش خانواده که یکی از اصلی ترین رکنهای جامعه است،دستیابی به جامعه سالم درگروه خانواده است .سلامت خانواده منوط به مهرو عاطفه،همکاری ،باروحیه صبر و بردباری،پررنگ بودن اموزه های دینی بین اعضای خانواده می باشد که این ایتم هابایستی اززمان کودکی درخانواده از طرف پدرومادر،جامعه ومدرسه اموزش داده شود تا افراد در نوجوانی ،جوانی وبزرگسالی بتوانند در مقابل اسیب های اجتماعی (اعتیاد ؛بزه کاری ،طلاق ،سرقت و...)ایمن شوند .هدف پژوهش حاظر مقایسه تاب اوری وخود کار امدی در فرزندان خانواده وابسته به اعتیاد وبهنجاربود. مواد وروش کار:شرکت کننده گان در ای پژوهش شصت نفر سی نفر از فرزندان خانواده های وابسته به اعتیاد و سی نفربهنجار که به مرکزباز توانی ودرمان اعتیاد صفوت مراجعه کرده بودند به شیوه تصادفی انخاب شدندفرزندان خانواده های بهنجار هم از لحاظ تحصیلات،شغل سن جنس همتاسازی بافرزندان خانواده های وابسته به اعتیاد شدندواین افراد کسانی بودند که ازخانواده سالم وهمراه خانوادهای وابسته به اعتیادمراجعه کرده بودند.ازمودنی هابه وسیله پرسش نامه های تاب اوری،کانرودیویدسون وخودکارامدی شرروادامزموردارزش یابی قرارگرفتند.دادهاجمع اوری شده باازمون تی مستقل توسط نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها:نتایج نشان دادکه تاب اوری وخودکارامدی فرزندان خانواده های بهنجار بالا تر از خانوادهای وابسته به اعتیاد میباشد یا به عبارتی از نظر رفتاری وشناختی فرزندان خانوادهای بهنجارنسبت به اعتیاد سالم تر وکمتردچار اسیب های اجتماعی شده بودند. نتایج: بالا بردن آموزه های دینی در بین خانواده ها ،آموزش مهارتهای زندگی،و بر گزاری کارگاه های اموزشی پیشگیری از اعتیاد و آسیب های اجتماعی در جامعه، مدارس و نهادهای دیگر اجتماعی باعث بالا بردن سطح اگاهی و پیشگیری از اعتیاد درافراد می شود.

کلیدواژه ها:

تاب اوری ، خودکارامدی فرزندان اعتیاد ، فرزندان بهنجار