کمینه سازی در مساله کار کارگاهی پویای انعطاف پذیر با ماشین های موازی

در بسیاری از مسائل توالی عملیات فرض می شود که همه کارها به طور همزمان برای اجرا دسترس پذیر می باشند. اما در اکثر محیط های واقعی ساخت و تولید، مجموعه کارهایی که بایستی زمان بندی شوند با گذشت زمان تغییر می کند واین موضوع نمونه پویای مساله کارگاهی را پدید می آورد. ثابت شده است که بررسی مدل های ایستای زمان بندی آسانتر از مدل های پویای آن است. این مقاله علاوه بر در نظر گرفتن پویایی کارها در سیستم های ساخت و تولید، انعطاف پذیری عملیات و انعطاف پذیری ناشی از ماشین های موازی را نیز به صورت ترکیبی، برای این محیطها درنظر می گیرد. وجود این نوع انعطاف پذیری ها در محیط های ساخت و تولید مدرن، راه کار موثری برای بهبود عملکرد سیستم به شمار می رود و عدم در نظر گرفتن این قابلیت ها در حل مسائل زمان بندی، به برنامه های زمانی که بارگذاری نامتوازن ماشین ها، ایجاد ماشین های گلوگاهی، کم شدن مطلوبیت منابع و عملکرد ضعیف در تحویل به موقع را در بر دارد، منجر می شود. در مقاله حاضر برای کمینه سازی بیشینه زمان گردش کارها (Fmax) در مساله زمان بندی کار کارگاهی انعطاف پذیر با ماشین های موازی در سیستم ساخت و تولید پویا، الگوریتم پیشنهادی مبتنی بر اصول الگوریتم ژنتیک ارائه گردید. نتایج حاصل از اجرای این الگوریتم، موید کارایی بالای آن در حل مساله تحقیق و کیفیت جواب های به دست آمده می باشد.

کلیدواژه ها:

کار کارگاهی پویا ، ماشین های موازی ، بیشینه زمان گردش قطعات ، الگوریتم ژنتیک