ارزیابی رابطه بین اخلاق سازمانی با اثربخشی سازمانی باتأکید بر کارکنان شهرداری منطقه 1 تهران

پیچیده تر شدن روزافزون سازمانها و افزایش میزان کارهای غیراخلاقی، غیرقانونی و غیرمسئولانه در محیط های کاری توجه مدیران و صاحبنظران را به بحث اخلاق کار و مدیریت اخلاق معطوف ساخته است. مدیریت اخلاق عبارتست از شناسایی و اولویت بندی ارزشها برای هدایت رفتارها در سازمان. سازمانها با ایجاد یک برنامه مدیریت اخلاق می توانند اخلاقیات را در محیط کار مدیریت کنند. برنامه های اخلاق به سازمـــــانها کمک می کنند تا بتوانند در شرایط آشفته عملکرد اخلاقی خود را حفظ کننــد. امروزه مدیریت اخلاق یکی از زمینه های علمی مدیریت به شمار می رود که دارای رویکردی برنامه ای و چندین ابزار عملی است. لذا در پژوهش حاضر هدف تعیین رابطه اخلاق سازمانی با اثربخشی سازمانی کارکنان شهرداری منطقه یک تهران است. روش پژوهش حاضر همبستگی و جامعه آماری آن همه کارکنان شهرداری منطقه یک تهران به تعداد 750 نفر بوده است که از این تعداد نمونه ای به حجم 173 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس اخلاق سازمانی با ضریب پایایی 0/945 و اثربخشی سازمانی با ضریب پایایی 0/961. استفاده شد. داده های حاصل به روش ضریب همبستگی وتحلیل رگرسیون چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین مولفه های اخلاق سازمانی (بعد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و عمومی ) با اثربخشی سازمانی کارکنان شهرداری منطقه یک تهران رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. (P<0/01). و این متغیرها در ترکیب یکدیگر توانستند 61 در صد از واریانس را تبیین نمایند. از بین متغیر های پیش بین، مفید ترین، مولفه بعد اقتصادی اخلاق سازمانی است که به تنها یی 53 در صد (R2) از تغییرات اثربخشی سازمانی را پیش بینی می کند.در حالیکه سهم بقیه متغیرها تنها حدود 8 در صد (53%-61%)است.

کلیدواژه ها:

اخلاق سازمانی ، اثربخشی سازمانی ، بعد سیاسی اجتماعی ، اقتصادی و عمومی اخلاق