بررسی تاثیر سیاست های مدیریت تقاضای حمل و نقل در مدیریت شهری، مطالعه موردی: محدوده مرکزی شهر اصفهان

در جامعه امروزه با رشد جمعیت و افزایش تردد وسایل نقلیه، اعمال روش های مدیریت تقاضا از جمله راه حل های کارآمد برای کاهش ترافیک می باشد. در این پژوهش، سیاست های جذبی بهبود سیستم اتوبوسرانی و تاکسیرانیمحدوده، تکمیل خطوط مترو و تشویق هم پیمایی و در مقابل آن سیاست های دفعی قیمت گذاری ورود به محدوده مرکزی، افزایش قیمت پارکینگ و محدودیت زوج و فرد در محدوده مرکزی شهر اصفهان مورد بررسی قرارمی گیرند. بدین منظور از روش جدید مدل های پویای سیستمی استفاده گردیده است. گردآوری اطلاعات در این مطالعه، با استفاده از اطلاعات شهرداری اصفهان و مطالعات پیشین صورت گرفته در این زمینه، انجام شده است. ازجمله نتایج مطالعه آن است که در محدوده مرکزی در نظر گرفته شده، به ترتیب سیاست های تکمیل خطوط مترو، بهبود سیستم اتوبوسرانی، قیمت گذاری ورود به محدوده مرکزی، افزایش قیمت پارکینگ، بهبود سیستم تاکسیرانی،محدودیت زوج و فرد و تشویق هم پیمایی موثرترین سیاست ها بوده اند

کلیدواژه ها:

مدیریت تقاضای حمل و نقل ، مدل پویای سیستمی ، انتخاب وسیله