ارتباط عملکرد خانواده وتنظیم هیجان با پیشرفت تحصیلی دانشجویان

هدف این مطالعه، ارتباط عملکرد خانواده وتنظیم هیجان با پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود. این پژوهش از نوعهمبستگی است.جامعه این پژوهش دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی ( 7825 نفر) در سال تحصیلی 93-94 بود که 150 نفر از دانشجویان دانشکده فنی به صورت نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب گردیدند. برای جمع آوریداده ها از پرسشنامه ارزیابی خانوادگی مک مستر، پرسشنامه تنظیم هیجان (CERQ) و معدل دانشجویان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که پیشرفت تحصیلی با عملکردخانواده (r=0/32)، حل مسئله (r=0/13)، ارتباط (r=0/23) و درگیری عاطفی (r=0/23) ارتباط مثبت معنادار دارد، وهم چنین پیشرفت تحصیلی با تنظیم شناختی هیجان (r=0/44)، تمرکز مجدد مثبت (r=0/33)، ارزیابی مجدد مثبت (r=0/27)، پذیرش (r=0/35) و تمرکز مجدد بر برنامه ریزی (r=0/29) رابطه مثبت معنادار وبا فاجعه نمایی (r=-0/27) و افکار خودنشخوارگر (r=-0/09) رابطه منفی معنادار دارد.این نتایج بیان می کنند که خانواده های که از حل مسئله، ارتباط ودرگیری عاطفی استفاده می کنند پیشرفت تحصیلی فرزندان آنها زیاد است وکسانی که ازراهبردهای تنظیم هیجان به جزفاجعه نمایی وافکار خودنشخوارگری استفاده می کنند دارای پیشرفت تحصیلی زیاد هستند.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، تنظیم هیجان ، عملکرد خانواده