ارزیابی شاخصهای کمی و کیفی مسکن د رنقاط شهر استان گلستان

مسکن بعنوان سرپناه از دیرباز مورد توجه بشر بوده است اما امروزه مفهومی فارتر از یک سرپناه پیدا کرده است و نقش آن در چگونگی کیفیت کالبدی شهرها حائز اهمیت فراوان می باشد. مسکن در شهرها جزء اصلی ترین نیازهای زندگی انسان بوده، بطوریکه یکی ازاجزاء سه گانه نیازهای اساسی و اصلی انسان خوارک، پوشاک، مسکن برای تداوم بقا می باشند افزایش سریع جمعیت به ویژه جمعیت شهری در ایران با توجه به جوانی جمعیت، گرایش به تمکل مسکن مستقل و جابه جاییهای بدون برنامه ریزی همراه با گرانی زمین شهری و متعاقبا محدودیت و کمبود خدمات، مسکن را در شهرها بعنوان یک معضل عمومی پیچیده مطرح می سازد افزایش نیاز به مسکن در سالهای اخیر موجب وضعیت نامطلوب سکونتگاه های موجود و استفاده از مواد و مصالح نامرغوب در ساخت و ساز این نیاز اساسی زندگی بشر گردیده است هدف این مقاله بررسی و ارزیابی شاخصهای کمی و کیفی مسکن در نقاط شهری استان گلستان می باشد شاخصهای مورد بررسی در این تحقیق در دو دسته شاخصهای کمی و کیفی شامل تراکم نفر در واحد مسکونی، تراکم خانوار در واحد مسکونی تعداداتاق در واحد مسکونی، نفر در اتاق، نوع تصرف واحدهای مسکونی، میزان دوم واحدهای مسکونی و همچنین کلیه زیرساختهای اولیه مناسب از قبیل آب، برق، گاز، تلفن اشپزخان، حمام و حداقل سیستمهای حرارت و برودت که تامین کننده مسکونی امن با پایداری و دوام سازه ای و فضایی مناسب برای زندگی است می شود بدین منظور از روش توصیفی تحلیلی با استناد به شاخصهای موجود در مرکز آمار ایران استفاده شده است نتایج نشان دهنده توزیع نامناسب مسکن در میان شهروندان شهرهای استان می باشد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن شهری ، شاخصهای کمی و کیفی ، استان گلستان