حکمروایی خوب شهری در دستیابی به توسعه پایدار با استفاده از آزمون خی 2، مطالعه موردی: شهرستان اردبیل

امروزه در دنیا پذیرفته شده که توسعه پایدار شهرها در صورتی تحقق می یابد که اهداف مردم سالاری، برابری در خدمت رسانی و حفظ محیط زیست با شکل گیری مدریت واحد شهری و با رعایت اصول علوم روز شهرسازی، ترافیک شهری و تقسیم عادلانه منابع و در امد شهری توامان باشد شهر اردبیل، به عنوان مرکز استان اردبیل، مانند سایر شهرهای ایران دستخوش مشکلات بسیاری است که توجه به مساله حکمروایی خوب شهری در نظام مدیریتی آن ضرور می ناید به خصوص ریز نظام مدیریتی شهرداری که مهمترین نقش را در برنامه ریزی شهری و اداره امور شهر دارا می باشد در این پژوهش ارتباط بین حکمروایی خوب شهری و توسعه پایدار شهری از طریق سنجش وضعیت شاخصهای حکمروایی خوب و توسعه پایدار شهری در مناطق شهرداری، شهر اردبیل و آزمون همبستگی میان این دو، بررسی گردید. روند انجام پژوهش بدین گونه بود که ابتدا چارچوب نظری پژوهش از طریق مطالعه و مصاحبه با متخصصان و بررسی نظرات گوناگون دباره رابطه بین حکمروایی خوب وتوسعه پایدار شهری تعیین شد. پس از تعریف عملیاتی، شاخصهای مربوط به حکمروایی اطلاعات بصورت میدانی اسنادی می باشد بطوری که داده ها و اطلاعات مربوط به شاخصها با توجه به جامعه آماری منطقه مورد مطالعه که شامل 462589 نفر می باشد از این حجم 400 نفر به عنوان حجم انتخاب شده اند و داده ها از طریق توزیع دو نوع پرسشنامه که یکی برای سنجش حکمروایی خوب شهری و دیگری برای سنجش شاخصهای توسعه پایدار شهری بین مردم، گردآوری شده اند و شاخصها توسط آزمون خی 2 به وسیله نرم افزار SPSS مورد آزمون قرار گرفته اند. این آزمون ها نشان داده اند که شاخصهای حکمروایی در شهر اردبیل در حد نسبتا متوسط و متوسط قرار گرفته اند عملکرد مناطق شهرداری های شهر اردبیل براساس معیار های حکمروایی خوب شهری نتوانسته بهتوسعه پایدار شهری بیانجامد، مورد تایید قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، توسعه پایداری شهری ، مدیریت شهری و شهر اردبیل