مقایسه دو رویکرد یادگیری الکترونیکی سریع و یادگیری الکترونیکی مرسوم در آموزش ضمن خدمت دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: یادگیری الکترونیکی سریع، رویکردی جدید برای تولید محتوای الکترونیکی است که با تغییر در فرآیند و ابزارهای مورد استفاده، زمان و هزینه تولید محتوا را کاهش می دهد. از آنجایی که تاکنون مطالعات معدودی به مقایسه این رویکرد و رویکرد یادگیری الکترونیکی مرسوم پرداخته است، مطالعه حاضر در سال 1387 با هدف مقایسه میزان یادگیری، رضایت کارکنان تحت آموزش و زمان صرف شده برای تولید دوره آموزشی با این دو رویکرد در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخل های 100 نفر از کارکنان به روش تصادفی بلوکی در دو گروه 50 نفری تحت آموزش با دوره آموزشی مبتنی بر دو رویکرد، بررسی شدند. محتوای یادگیری الکترونیکی مرسوم توسط طراحی آموزشی آبشاری و نرم افزار Macromedia flash و محتوای رویکرد یادگیری الکترونیکی سریع، با پردازش موازی سه مرحله تحلیل، طراحی و تدوین و نرم افزار Adobe Presenter تولید شد. داده ها توسط پیش آزمون، پسآزمون، آزمون پایان دوره، پرسشنامه های خودارزیابی میزان یادگیری و رضایت سنجی کارکنان جمع آوری شدند. نتایج: مقایسه نمره پیش آزمون، پسآزمون، آزمون پایانی و خودارزیابی کارکنان از میزان یادگیری شان در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. رضایت از محتوای آموزشی، شیوه آموزش، برنامه آموزش الکترونیکی و رضایت کلی در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. زمان تدوین محتوا در رویکرد یادگیری الکترونیکی مرسوم، 141 روز کاری و در رویکرد سریع 24 روز کاری بود. نتیجه گیری: نظر به عدم تفاوت دو رویکرد مذکور در میزان یادگیری و رضایتمندی کارکنان و کاهش قابل توجه زمان تدوین دوره، در رویکرد یادگیری الکترونیکی سریع، استفاده از آن برای آموزش الکترونیکی کارکنان دانشگاه ها، پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی سریع ، یادگیری الکترونیکی مرسوم ، رضایت ، کارکنان