بررسی افسردگی و سلامت عمومی در بیماران دیابتی نوع II

مقدمه:افسردگی اختلال پرعارضه وناتوان کننده ای است که دراغلب مطالعات شیوع آن دربیماران دیابتی بـیشتـرازجمعیـت عمـومی اسـت ولـی رابطه ی علیتی آن با دیابت مشخص نیست اما این اختلال سبب کاهش میل،انگیزه واحساس توانایی افرادجهت پرداختن به فعالیت های خودمراقبتـی می گردد. این مطالعه باهدف بررسی افسردگی وسلامت عمومی بیماران دیابتی نوع I I درشاهرود انجام شده است . موادو روش ها: دراین مطالعه مقطعی 100 بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت شهرستان شاهرود مورد بررسی قرار گرفتند. داده های مطالعه بـا استفاده ازچک لیست داده های دموگرافیک وپرسش نامه افسردگی بک وسلامت عمومی(GHQ) جمع آوری وآنالیزشده است. نتایج:شیوع افسردگی براساس تست بک در افراد دیابتی مورد مطالعه 78% بود واکثریت آنها(32نفر) دارای نمره بین 10تا18(افسردگی خفیف) بودند. دراین مطالعه بین شدت افسردگی وسن رابطه معناداری مشاهده شد( 0/01=P ) . همچنین بررسی ابعاد مختلف سلامت عمومی بیمـاران نـشان دادکه بین ابعاد سلامت عمومی وشدت افسردگی رابطه معناداری وجود دارد. براساس نمره آزمون سلامت عمومی،62% بیماران از نظر روان شـناختی بامشکل مواجه بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد که فراوانی علایم افسردگی دربیماران دیابتی بالامی باشد،باتوجه به غربال گـری آسـان علایـم افـسردگی دربیماران،شناسایی بیماران افسرده ودرمان آن ها ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، دیابت نوع II ، سلامت عمومی