شناخت رویکرد زمینه گرایی و بررسی نقش آن در توانمندسازی محلات شهری نمونه موردی: محله آفخرای رشت

بافت های قدیمی شهرها بخش وسیعی از مساحت شهرهای امروزی را به خود اختصاص داده اند. فضاها و بناهای موجوددر این بافت ها، طرز تفکر و جهان بینی ساکنان آن را به نمایش می گذارند. در دهه های اخیر، بافت های مرکزی وقدیمی شهرها به حال خود رها شده و بر اثر بی توجهی و عدم رسیدگی، دچار مسائل متعدد شده اند. ارزش های نهفته در این بافت ها شامل بناها و گذرهای تاریخی و سازمان فضایی کالبدی آنها که در واقع یادگارهای گذشتگان و زنده کننده خاطرات جمعی مردم شهر هستند، تحت تاثیر این مشکلات فرسوده شده و یا از بین رفته اند. فرسودگی موجود در بافتهای مرکزی شهرها هویت آن ها را خدشه دار کرده و جایگاه محله را در ذهن شهروندان کمرنگ و کمرنگ تر کرده است. مداخلاتی که در این گونه بافت ها صورت می گیرد به طور غالب بدون توجه به پیشینه و زمینه ای که بافت در آن قرارگرفته است می باشد. لذا این پژوهش بر آن است با بررسی منابع مختلف زمینه گرایی را تعریف کرده و با استفاده ازتکنیکSWOT و توزیع پرسشنامه نقاط ضعف و قوت محله بررسی کرده و با تحلیل نتایج پرسشنامه از طریق نرم افزار EXCELL تاثیر زمینه گرایی در بهبود وضعیت بافت های فرسوده و رسیدن به پایداری در این محله را بررسی نماید

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، زمینه گرایی کالبدی ، محلات شهری ، هویت ، مشارکت مردمی