برنامه ریزی شهری و تغییر اقلیم

تغییر اقلیم در عصر حاضر به عنوان مهمترین تهدید برای توسعه پایدار مطرح است، که به منابع طبیعی، منابع پایه،محیط زیست، سلامت انسان، امنیت غذایی، فعالیتهای اقتصادی و غیره آسیب میرساند. با وجود ابهامات بسیاری در مورد ابعاد و بسامد مخاطرات و اثرات خاص تغییر اقلیم، این پدیده به صورت اجتناب ناپذیری آسیب پذیری جوامع شهری را افزایش می دهد. با توجه به تبدیل شدن تغییر اقلیم به عنوان یک چالش شهری در کلانشهرهای جهان، مدیران شهری در پی ارایه راهبردها و راهحلهایی برای مقابله با آثار تغییر اقلیم در کلانشهرها میباشند. مدیران شهری با ابزار برنامهریزی شهری در پی مقابله با اثرات منفی تغییر اقلیم و افزایش سازگاری شهروندان در برابر این پدیده میباشند. هدف مقاله حاضر بررسی نقش برنامهریزی شهری در سیاستهای مقابله با اثرات منفی تغییر اقلیم میباشد. روش تحقیق حاضرتوصیفی و روش جمعآوری دادهها اسنادی و کتابخانهای میباشد. نتایج تحقیق نشان میدهد که برنامه ریزی شهری در مدیریت تغییر اقلیم مهم است، زیرا برنامه ریزی مناسب شهرها یک بنای مناسب تر برای توسعه پایدار نسبت به شهرهای بدون برنامه ریزی ایجاد می کند. دو راهبرد کلان معرفی شده از سوی برنامهریزی شهری برای مقابله با آثار تغییرات اقلیم سازگاری و کاهشاثر میباشد که اخیرا برنامهریزان شهری بر راهبردهای سازگاری بیشتر تاکید میکنند. مدیران شهری میتوانند با ابزار برنامهریزی شهری به یک دستورکار فوری به منظور مقابله با آثار تغییر اقلیم دست یابند

کلیدواژه ها:

برنامهریزی شهری ، تغییر اقلیم ، سازگاری ، کاهش اثر