نقش جامعه در القای احساس حقارت در کودکان و نوجوانان

انسانها برای ارضای نیازهایشان با یکدیگر تعامل اجتماعی دارند. در اصطلاح جامعهشناسی به مجموعهای از انسانها که با هم تعامل اجتماعیدارند، جامعه گفته میشود؛ آموزش و پرورش هم یکی از نهادهای کهن جامعه است. که آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان بعد از نهادخانواده در مدرسه صورت میگیرد که مدرسه مکان آموزشی است که برای آموزش دانشآموزان تحت رهبری معلمان طراحی شده است کهمیتواند از جنبههای مختلف بر آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان تاثیر مثبت و منفی داشته باشد. یکی از تاثیرات منفی که همین نهاداجتماعی میتواند داشته باشد القای حس حقارت در کودکان و نوجوانان است. حس حقارت هم جزء آن دسته یادگیریهایی است که در برنامهاز جمله احساس هایی است که تقریبا تمامی افراد با شدت و ضعف « احساس حقارت » درسی پنهان آموزش و پرورش اتفاق میافتد. در نتیجهبا آن درگیر هستند. این احساس از یک سو، گرانبهاترین انگیزهای است که انسان را وادار میکند تا به تکامل خویش و راهکارهای رسیدن بهکمال بیندیشد تا آنجا که مبنای حرکت و موجب گذر از کهتری به مهتری میگردد و از سوی دیگر، می تواند نقشی مخرب و ویرانگر داشتهباشد و به صورتی دردناک در وجود فرد رسوخ یابد و به جای حرکت و گذر به مهتری، موجب رفتارهای نامطلوب و غیرعادی شود. احساسحقارت همچون سکه دو رویی است که یک روی آن ارجمندی انسان را در پی دارد و روی دیگرش سقوط او را. بنابراین، موفقیت و عدمموفقیت انسان وابسته به چگونگی مواجهه با احساس حقارت است. بنابراین جامعه و در راس آن مدارس از طریق برنامه درسی پنهان خود می-توانند در القای حس حقارت در کودکان و نوجوانان نقش داشته باشند.

کلیدواژه ها:

جامعه ، احساس حقارت ، کودکان و نوجوانان