بررسی اثر خاکورزی حفاظتی بر میزان پوشش بقایای گیاهی

اساس خاکورزی حفاظتی، بر حفظ مقدار کافی بقایای گیاهی در سطح خاک، تردد کمتر در زمین و دستکاری کمتر خاک استوار است. خاکورزی با مهیا کردن وضعیت مناسب خاک، برای جذب رطوبت و دمای کافی برای جوانه زنی و رشد بذر و همچنین با کاهش مقاومت به نفوذ خاک سبب توسعه آسانتر ریشه میگردد. با توجه به مزایای خاکورزی حفاظتی و کمبود تحقیق علمی روی ادوات خاکورزی حفاظتی وارداتی و تولید داخل و اهمیت فاکتورهای سرعت و عمق خاکورزی بر عملکرد انواع خاکورزها، این تحقیق در قالب طرح آزمایشی کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در دو شهرستان بستان آباد و هشترود اجرا گردید. فاکتور اصلی عمق خاکورزی (در دو سطح 10 و 20 سانتی متر) و فاکتور فرعی سرعت خاکورزی (در چهار سطح، 10،8،6 و 12 کیلومتر بر ساعت برای شهرستان بستان آباد و 12،10،8و 14 کیلومتر بر ساعت برای شهرستان هشترود) در چهار تکرار با استفاده از خاکورز مرکب آگرومت پنج شاخه ساخت شرکت سازه کشت بوکان، با استفاده از دو دستگاه تراکتور مسی فرگوسن 285 و 399 به ترتیب در شهرستان های بستان آباد و هشترود، انجام گرفت. در این تحقیق ویژگی میزان بقایای گیاهی در سطح خاک بررسی شد. در شهرستان بستان آباد، اثر متقابل سرعت و عمق خاکورزی بر میزان بقایای گیاهی در سطح احتمال یک درصد ( 0/01 ≤ p ) معنیدار شد. با افزایش سرعت خاکورزی، میزان بقایا کاهش پیدا کرد و بهترین سرعت، 10 کیلومتر بر ساعت حاصل شد. با افزایش عمق خاک ورزی میزان بقایا نیز کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

بقایای گیاهی ، خاکورزی ، سرعت خاکورزی ، عمق