توسعه مفهوم دانش پژوهی، با تأکید بردانش پژوهی تدریس ویادگیری مطالعه ای کیفی دردانشگاه های ایران

کشف اموزش کاربردوتلفیق عرصه های دانش و کارکردهای اجتماعی پنج حوزه اصلی دانش پژوهی در دانشگاه راتشکیل میدهند درسالهای اخیرسیاست های حمایتی و نظام ارتقا و ارزشیابی اعضای هیاتعلمی، فعالیتهای دانشگاهها را بهسوی پژوهش و چاپ مقالات هدایت نموده که نتایج مثبت آن در ارتقای جایگاه علمی ایران در سطح بین المللی قابل ملاحظه است.اماباتوجه به ضرورت تمامیت کارکردهای علمی این سوال قابل طرح است که آیا دیگر کارکردهای دانشگاه، به ویژه تدریس ویادگیری به همین میزان درمسیربالندگی بوده اند؟ پژوهش حاضر باهدف بررسی وضعیت دانش پژوهی تدریس و یادگیری دردانشگاه های ایران انجام شده است رویکردپژوهشی کیفی وبهروش مطالعه مبانی نظری اسناد و مصاحبه با 17 عضو هیات علمی صاحب نظر در4حوزه رشته ای فنی مهندسی علوم انسانی علوم پایه وپزشکی انجام شده است کارکرد آموزش در سه سطح تدریس خوب (مبتنی برتجربه فردی تدریس عالمانه مبتنی برتلفیق دانش محتوایی و پداگوژی ودانش پژوهی آموزشی (نشر دانش معلمی) تعریف شده است برای کدگذاری ومقوله بندی داده ها ازتحلیل محتوا استفاده شددراغلب رشته هابه ویژه غیرپزشکی، فرایندهای تدریس و یادگیری مبتنی بر تجربه شخصی انجام میشود و به طورسازماندهی شده برنامه های توانمندسازی ونشردانش معلمی پیش بینی نشده است همچنین زیرساخت های دانش پژوهی آموزشی دردانشگاه های علوم پزشکی درمقایسه با غیرپزشکی بهتر بود ضرورت داردزیرساخت های فرهنگی، علمی، رسمی و سیاسی برای جذب و نگهداری و نشر دانشآموزشی اعضای هیئت علمی پیش بینی گردد اصلاح ایین نامه های ارزشیابی، ایجاد مراکز توسعه آموزش در دانشگاههای وزارت علوم،برگزاری جشنوارههای اموزشی میتوانددرایجادفضای دانش پژوهی تدریس موثرباشد

کلیدواژه ها:

دانش پژوهی ، تدریس و یادگیری ، آموزش عالمانه ، تدریس خوب ، هیات علمی