تاثیر تنش خشکی بر روابط آبی و محتوای کلروفیل در ارقام کلزا

این تحقیق به منظور شناخت الگوی مناسب آبیاری و تعیین ارقام مناسب جهت کشت در منطقه اصفهان، در مزرعه آموزشی تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان واقع در شمال شرق اصفهان اجرا شد. آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 89-1388 اجرا گردید. عوامل مورد بررسی عبارت از دور آبیاری در سه سطح شامل آبیاری پس از 50، 100 و 150 میلی‌لیتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به عنوان عامل اصلی و ارقام کلزا در چهار سطح شامل: زرفام، الایت، اس.ال.ام. و اوکاپی به عنوان عامل فرعی بود. مقایسه میانگین صفات مورد بررسی حاکی از افزایش محتوای کلروفیل برگ‌ها در اثر تنش ملایم خشکی و وجود تنوع ژنتیکی از این نظر بود. تجزیه واریانس پارامترهای رشد نیز حاکی از تفاوت‌ معنی‌دار شاخص‌های RWC و WSD بین ارقام مورد بررسی بود. نتایج آزمایش نشان داد رقم الایت بیش‌ترین تحمل به تنش خشکی را در بین ارقام مورد بررسی داشته است. اثر تیمارهای آبیاری و اثر متقابل رقم و آبیاری روی کمبود آب نسبت به حالت اشباع (WSD) به ترتیب در سطوح 5% و 1% معنی‌دار شد. اثر رقم، دور آبیاری و اثر متقابل رقم - آبیاری روی سطح ویژه برگی (SLA)، درصد رطوبت نسبتی برگ (RWC)، موجودی هر واحد سطح برگ (LWCA) و سطح برگ معنی‌دار نشد. با افزایش فاصله بین دورهای آبیاری میزان RWC برگ‌ها به دلیل افزایش تعرق و کاهش موجودی آب بر گ‌ها به طرز غیرمعناداری کاهش یافت. نتایج صفت WSD عکس RWC بود زیرا در اثر کاهش تنش خشکی و در ارقام مقاوم به خشکی، گیاه به آب کم‌تری جهت اشباع شدن نیاز دارد. در مجموع نتایج نشان داد بیش‌ترین تحمل به خشکی مربوط به رقم الایت بوده است.

کلیدواژه ها:

کلزا ، تنش خشکی ، کلروفیل ، روابط آبی